Savaş yıllarında, koskoca Amerika, sen git, “Arabanızı getirin hurda yapalım, arabanızı kullanmayın, benzinden tasarruf edelim” de. Hiç yakıştı mı? Koskoca Amerika’sın; iki dakika da demirin, çeliğin hesabını yapma...
İşte adamlar o yıllarda ne çektilerse, savaşta üstünlük sağladıktan sonra politikalarını tamamıyla sömürüye çevirdi. “Bir savaş daha olursa, benzinden tasarruf etmeyelim artık yahu...” dediler ve petrol yataklarına akın akın dalıyorlar şu sıra.
Yok oraya saldır, ona sinir ol, buna kafa tut... Fani düşünceler içerisinde yuvarlanıp gitmekten başkası değil bu aslında. Daha büyük düşünmek lazım. Dünya’dan daha ötesini... O tarafa yönelip iç çatışmalardan uzaklaşmak... “NASA var?” diyeceksiniz; o da gidip Çin’i falan gözetliyordur son teknolojiyle. Her neyse; fazla bilim-kurgu okuyunca böyle deliriyor sanırım insan; uzaylı bulalım, diğer gezegenlere gidelim diye hayaller kuruyor.
Ne var ki bu kadar bilim-kurgu hayali içerisinde, Mafia II’nin Empire Bay’inde özgürce araba kullanıp o dönemin müziklerini dinlerken, en az başka gezegenleri düşünürkenki kadar heyecanlandım. Bir dönem bu kadar mı güzel resmedilir, bu kadar mı güzel gösterilir... “Ben yanlış dönemde doğmuşum arkadaş.” diye cümleler kurarız ya yerli yersiz, Empire Bay’in resmedilişini görünce insan ister istemez o dönemde bir süre yaşamış olmak istiyor. Eminim hiç de gözüktüğü kadar otantik veya nostaljik değildir fakat sanal haliyle, Empire Bay’deki herhangi bir insan olmayı reddetmem...
The Fat Man
Mafia II, Vito Scaletta’nın kahramanlık öyküsünü anlatarak başlıyor. Kendisi bir savaş kahramanı ve onu ilk defa kontrol etme imkanına kavuştuğumuzda, kendisini savaşın ortasında buluyoruz. Ve bu savaşta Vito, ilk defa mafyanın ne kadar kuvvetli olduğunu görüyor...
Askerlikte bir süre izin alıp evine dönen Vito, Joe’nun “kendi yöntemleriyle” askerlik görevinden kurtuluyor ve yeni hayatına başlıyor. Ablasının 2000$ borcu olduğunu öğreniyor, annesi ise onun yasal işler yapmasını, dürüst bir hayat sürmesini istiyor. Babasının limanda canını dişine takarak çalıştığını ve hiç para kazanamadığını biliyor Vito ve çözümün bu olmadığını düşünüyor. Zaten Joe gibi “mafyatik” bir arkadaşı olduğu için de kısa sürede pis işlere buluşuyor, Empire Bay’in karanlık yüzü Vito’nun hayatı oluyor.
Count Every Star
Elbette oyunun başlarında küçük ve önemsiz işler yapıyoruz. Onunla konuş, bunu ikna et, birkaç araba çal, kutu taşı vb. Bu önemsiz görevler, ne kadar önemsiz olsa da çeşitlilik açısından sonra derece iyi. Düşünün ki önemsiz görevler iyi bir kurguya sahip; peki ya ilerideki daha kapsamlı görevler, sizce onlar ne kadar renkli? Cevap vereyim: Çok.
2K Czech yememiş, içmemiş ve kurguya önem vermiş. Görevlerdeki denge, araç kullanma bölümünden, çatışmalara ve diğer detaylara kadar gayet iyi. Hiçbir görevde ne sıkılıyorsunuz, ne de anlamsız bir takım işler yaptığınızı düşünüyorsunuz. (Bazı görevlerin can sıkıcı kısımları var ama bu kısımlarda da size her şeyiyle sunulan bir dünyada, normal bir insan gibi davrandığınızı düşünün...) Her görev, son derece iyi işlenmiş ve bunun yapılmış olmasının da aslında hiç de hoş olmayan bir nedeni var.
Evet, maalesef Mafia II’de serbest değiliz. Hem de hiç. Bir görev alıyoruz ve onu yerine getiriyoruz, bölüm bitiyor. (Oyun “Chapter”lara, yani bölümlere ayrılmış durumda.) Bir görev sırasında dilersek şehri bir ucundan, diğer ucuna kadar turlayabiliyoruz ama bunu yapmamızın hiçbir amacı yok.
Başlarda kendimden şüphelendim; herhalde bir şeyler kaçırıyorum dedim. Haritayı açtım, önceden tanıştığım adamların isimleri haritada gösteriliyor. “Herhalde bana yan görev verecekler!” diye bir heyecan koştum yanlarına. Fakat hepsi beni tersledi, “Şu an konuşacak bir şeyimiz yok” dedi. Ve anladım ki bu oyunda yan görev namına hiçbir şey yok...
Bu gerçekten çok üzücü bir durum. Oyundaki araç kontrolleri mükemmel, şehir inanılmaz, malzeme gırla fakat biz ancak, bize sunulanı yapmakla yetiniyoruz. Bu yüzden de şehir bir süre sonra “Truman Show” setine dönüşüyor; insanlar kendi işleriyle uğraşıyor, arabalar bir yere gidiyor gibi gözüküyor lakin hiçbiriyle etkileşime geçemiyoruz. Çok canım sıkıldı arkadaşlar, öyle böyle değil...
Rock Around the Clock
Neyse, kara bulutları dağıtıp oynanışa bakalım. Grafik konusunda mükemmeliyetçi değilseniz, oyunu konsolda oynamanızı tavsiye ederim. Hem garip oyun hatalarına rastlamıyorsunuz, hem de araçları kontrol edebiliyorsunuz.
Oyunda görevler alıyoruz demiştik ve görevler de aynen şu şekilde ilerliyor: Görev yerine arabayla git, savaş, görev yerinden bir şekilde kaç ve evine dönüp uyu. Farklı bir temaya sahip olmayan görevlerin çoğu bu düzende ilerliyor. Oyunun başlarındaki görevlerde ise bu formüle bir de yakın dövüş bölümü ekleniyor.
Çatışma başladığında, elinizde mutlaka bir silah oluyor ve genellikle de herkesi öldürmeniz gerekiyor. Bu oyunda birilerini öldürmeden geçmek pek mümkün değil zira karakteriniz sadece bir gömlek ve bir ceket giyiyor, birkaç kurşun yediği an da yere iniyor. Çatışmalarda esas olan da siper almak. Eğer kabak gibi ortada durursanız, hiçbir şansınız olmuyor ve anında ölüyorsunuz. Çok cesursanız, ateş etmek yerine düşmanınızın yanına koşup ona bir yumruk da patlatabiliyorsunuz ama bunu pek tavsiye etmiyorum.
Öldürdüğünüz her düşmandan bir silah düşüyor ve bunları toplamakta özgürsünüz. Topladığınız silahlarla, dizi dışarıda kalmış bir düşmanı dizinden vurmak ve onun dışarı çıkmasını sağlamak da sizin elinizde. Düşmanlarınız genellikle saçma sapan hareketler yapmıyor ve kendilerini riske atmıyor. Bu iyi olmuş zira suratımın ortasına kadar gelip bana birkaç saniye bakıp siper almak için geri koşan düşmanlar görmeye artık dayanamıyorum.
Şayet ki çatışmada silahlar yerine yumruklar konuşuyorsa, işler de değişiyor. 2K Czech burada da büyük bir hataya düşmüş ve yakın dövüşe garip bir mekanizma oturtmuş. Silahlı çatışmaların aksine, yakın dövüşler farklı bir kamera açısından oynanıyor ve karakteriniz bu sırada sadece hafif ve ağır yumruklar atabiliyor, gerektiğinde kendini savunabiliyor. Burada tek yapmanız gereken savunma tuşuna basmak ve yumruk sallamak. Çok zevksiz, çağın son derece gerisinde... Onun yerine alsana Batman: Arkham Asylum’daki dövüş sistemini? Bak elinde envaiçeşit mafya elemanı var; Vito onlara sırayla saldırsa, yumruk sallasa, tekme atsa, fena mı olurdu... Üzülerek söylüyorum, yakın dövüş mevzusu da oyuna hiç yakışmamış...
Ain’t That a Shame
Görevleri yaparak, bölümleri geçerek ilerlediğimiz oyun bir süre sonra ilginç bir değişim geçiriyor. Empire Bay’in o karlı havası gidiyor, yerine bahar geliyor. Üstelik savaş yılları geçtiği için Amerika artık “Amerikan Rüyası” kıvamını yakalamaya başlıyor: Radyolarda benzin tasarrufu reklamları yapılmıyor, kasvetli hava görülmüyor, arabalar yenileniyor, şehir güzelleşiyor. Her ne kadar karlar altındaki Empire Bay’i çok daha çekici bulsam da 1950’lerin Empire Bay’inin renkli ve canlı havası da hiç fena olmamış.
İşin bu noktadan sonraki kısmıysa daha çetrefilli bir hale geliyor. Artık mafya liderleriyle çalışmaya başlıyoruz ve kutu taşıma gibi basit görevler yerini büyük kapışmaların yaşanacağı, daha büyük olaylara bırakıyor, oyun zenginleşiyor.
Yaklaşık 15 saat boyunca Empire Bay’in yer altı dünyasını geziyoruz. 15 saat boyunca eski Amerika’yı soluyor, 2K Czech’in yıllardır üstünde uğraştığı, efsane olmasını beklediğim bu oyunda araç kullanıyoruz.
Ortadaki çaba büyük olsa da, Empire Bay görebileceğiniz en güzel sanal şehirlerden birini resmetse de Mafia II bence bekleneni verebilmiş bir oyun değil. İndirilebilir içeriklerle zenginleşeceğinden eminim fakat radyomda Louis Jordan & His Tympany Five çalarken şehirde özgürce dolaşamadıktan, Empire Bay’in yaşamına..
Oyunu indirmek için;
Mafia II Full Tek Link indir