Eski klasiklerin HD olarak tekrar piyasaya çıkmasından memnun kalanlar büyük bir kitle olsa gerek ki HD kalitesinde tekrar gün yüzüne çıkan örneklerin sayısı giderek çoğalıyor. Mesela God of War HD Collection, olması gerekendi ve arşivimdeki yerini aldı. Aynı şekilde Prince of Persia HD Trilogy’yi de aynı hevesle indirdim ama eski tadı veremedi bir türlü. Neyse, bu akımın en yeni örneği olan Hitman HD Trilogy karşımızda bu sefer. Hitman’i bilen bilir, bilmeyen için de oyunun bahsi geçecek birazdan, endişeniz olmasın.
Kimdir Hitman? Onu muhtemelen kel kafasının arkasındaki barkoddan tanırsınız ki kendisini yakın tanıyanlar çok daha ciddilerdir bu konuda. Asıl adı Agent 47’dir (Asıl adı bu, evet.) ve dünyadaki en azılı suçluların DNA’ları derlenerek yaratılan özel bir “insan makinesi” (?) diyebiliriz onun için. Tabii ki Agent 47’nin farkı, kendi hisleriyle hareket edebilmesiydi ki projenin alayının adım adım çöktüğü keskin nokta tam olarak burasıdır. Bundan sonrasına dalmak bolca spoiler içereceği için hikâye kısmını es geçiyorum müsaadenizle. Devam edelim...
Peki, nasıl bir oyundu Hitman? Yine Hitman serisine yabancı olanlar için oyunun genel yapısına ait detaylara geçelim biraz öyleyse. Örnek olsunlar diye Metal Gear Solid veya Splinter Cell serilerini öne sürebilirim mesela. Hitman’in bu iki başlıktan ayrıldığı bolca detay var tabii ki ama genel mantık, sinsice adam öldürmeye dayanıyor. (Vardığımız noktaya bakın...) Bir kapıdan girmeden önce anahtar deliğinden içeriye bakabilmeniz, kılık değiştirip etliye sütlüye karışmadan hedeflerinize varabilmeniz gibi ince detaylara kadar inebilirim hatta. Evet, tüm bunlar Hitman serisine ait olan ve hakkında bolca konuşulması gereken konular, o yüzden şimdilik bu özetle yetinelim.
Gelelim bu uzun hikâyenin HD teknolojisiyle buluşmasına... Bu tarz HD koleksiyonlar çok belli ediyor kendini bence. Yani PS2’deki bir oyunu PS3’te oynuyor olabilmenin ötesinde bir haz yaşatmadılar bana şimdiye kadar. Tabii ki çok şey beklediğim yok ki dediğim gibi, elimde bolca HD koleksiyonu var. Hitman HD Trilogy’nin görsel kalitesi de bunun ötesinde değildi açıkçası. Tabii ki yüksek çözünürlükle ve eskisine nazaran daha canlı bir görüntü alıyorsunuz. Tahmin edersiniz ki oyunun yapısında herhangi bir değişiklik yok, herşey bıraktığınız ya da bulacağınız gibi. (Ne demekse...) Eh, achievement veya trophy toplamayı sevenlerdenseniz, işin içinde ekstra bir lezzet olacak sizin için. Hani bahane bulamıyorsak, Hitman: Absolution’dan önce neler olup bittiğine göz atmak isteriz belki, olamaz mı?
Merak ettiğim ve aklımda kalmadığı için Hitman serisine ait oyunların not ortalamasına şöyle bir göz attım. Ortalaması gayet iyi serinin ki bu ortalamayı da hak ediyor, doğruya doğru; hatta kendine özel bir hayran kitlesi de var oyunun. Mesela, Agent 47’nin ensesindeki o barkodun son iki rakamının “4” ve “7” olduğunu biliyor muydunuz? Bundan haberdarsanız, çok fazla konuşmaya gerek yok. Çok derin bir hikâyesi var Hitman’in ve bu derinlikte kaybolmak, sadece oyunun tarzından zevk almanıza bakar. Eğer sararsa harika bir hikâyenin içinde buluverirsiniz kendinizi ki sırf bu yüzden bu koleksiyon edinilir...
Aslında olayı çoktan sonuca bağladık diye düşünüyorum. Yine de son olarak edilecek birkaç kelime vardır. “Ne varsa klasiklerde var” diye düşünmeden edemiyorum bazen. Bunu bana babam söyleseydi, muhtemelen burun kıvırırdım ama hayatında erken tanıştığı tatları özlüyor insan, kim olursa olsun... Şahsen eski tatlarımla yeniden karşılaştığımda seviniyorum, eski bir dostla yeniden karşılaşmak gibi bir şey. Hitman serisi de kendi kitlesini böyle sahiplenmiştir, eminim. Seriyi yalayıp yutmuş olanlardan ziyade, seriyle hiç tanışmamış olanlar için büyük bir fırsat olarak tekrar öne sürebilirim Hitman HD Trilogy’yi. Oyunları paket olarak veya teker teker satın alabilirsiniz ki gayet makul fiyatlarla karşılaşacaksınız. Bence koleksiyonunuzda küçük bir aralık bırakın ve bu üçlemeyi edinin. Ne kadar muhafaza edebilirsiniz, bilemem ama en azından ileride anlatacaklarınıza kanıt niteliğinde olur...