Bilgisayar konusundan hiç anlamayan bir insana, aslında bilgisayar dünyasında, yani sanal dünyada bir yaşam olabileceğini anlatmaya çalışmak insanı yorabilir. Öyle anlatırsınız olmaz, sayısal değer verirsiniz hiç işlemez; en sonunda bir mandalina soyup eline tutuşturursunuz, rahatlar. Bu yorucudur. Bilgisayarın içindeki yaşam ise daha yorucu... Bilgisayarlarla ilgilenenleriniz bilir, bilgisayar konusu her zaman bir mücadele gerektirmiştir. Donanımı ayrı sorun, kodunu yazarsın ayrı sorun, oyununu oynayamazsın yine sorun. Düşünün bir de bunun içine girdiğinizi! Düşündük diyelim. Dedik ki artık bir sistemin içerisindeki bir programız. Çalışmamız gerekiyor tıklandığımızda. Peki, kabul. Nasıl olsa çalışmak istemezsek çalışmayı durdurabiliriz. Mavi ekran verdirtmeye gayret ederiz, yaparız bir şeyler. Bizi güncelleyip bir sonraki sürüme geçirebilirler. Bunda kötü bir şey yok; benliğimizi kaybetmediğimiz sürece... Arkadaş programlar da gelebilir yanımıza. Onlarla etkileşime geçeriz, “Hocam ben sayfa düzenliyorum en fazla, sen şu resmi bir siyah-beyaz yapıver.” diyebiliriz yeri geldiğinde.Peki ya bizi kaldırmak isterlerse?



İsmimiz Anon. (Anon'u da al git diyebilirler, dikkat edin.) Ama daha çok isimsiz bir kahraman gibi davranıyoruz. İlk filmin kahramanı Kevin Flynn’in Grid’inde, bir sistem monitörü olarak çalışmaktayız ve asgari ücretten biraz daha fazlasını aldığımızı tahmin etmekteyim. Grid’de Kevin’ın dostlarının yanında yeni programlar da yer almakta. Onların da adı Iso. (Isohunt’ta almayın soluğu güdülenip.) DVD’ye yazılmayı bekleyen Iso’larla Kevin’ın programları arasında bir sorun yok. Ne var ki Abraxas adında bir büyücü... Pardon, bir virüs ortaya çıkıyor ve tüm Grid halkını kendi tarafına çekiyor. Sisteme format atmadan önceki son çare olarak Flynn, Anon’u, yani bizi bu virüsün peşinden yolluyor. Abraxas nereye, biz oraya derken de bir kızla tanışıyoruz... (Şaşırdığınıza o kadar eminim ki.)Kapşonu, pelerini, ses tonu ve karanlık suratıyla Abraxas tam bir kötü adam. Oyunun hiçbir kısmında da iyi bir adam olmuyor. (Spoiler sayılmaz.) Hikaye boyunca en sabit duran karakter olma özelliğini de Abraxas gösteriyor; etraftaki diğer karakterlerin hepsinde bir numara var. Şöyle de bir durum var ki ortada, eğer TRON’u izlemediyseniz, TRON Legacy’nin konusundan bir haberseniz, bu oyunda ne olup bittiğine tam olarak da hakim olamıyorsunuz. Fakat endişeye mahal yok; senaryoyu %100 oranında anlamasanız da bu oyundan zevk almak mümkün.

Zeyna’ya sevgiler

Oyunumuz TRON Legacy filminin öncesini, TRON filminin de ardından olanları gözler önüne seriyor. Yani bir film oyunu oynamıyoruz. Bunun yerine, filmde ne gördüysek ve göreceksek, onları kullanma imkanını yakalıyoruz.

Karakterimiz üç farklı biçimde savaşıyor. Ya elindeki diskiyle Kratos misali dövüşüyor, ya dijital motosikletine biniyor, ya da fiber tankıyla ortalığı dağıtıyor.

Motosiklet ve tank bölümleri, diğer kısımlara göre daha az yer almakta ve kahramanımızla genel olarak dövüşmekte veya koşmaktayız. Koşma işini daha önce birçok oyunda gördük ama en tanıdık olanı Prince of Persia olmalı. Karakterimiz son hız koşmanın yanında, önündeki engellerden akrobatik hareketlerle atlayabiliyor, duvarlarda koşabiliyor ve metrelerce yüksekten yere inip hiçbir şey olmamış gibi hayatına devam edebiliyor. Buna bilim Free Running demekte, halk ise “Koş özgürlüğü yakalayıncaya dek...” şeklinde bir ifadeyle yaklaşmakta. Anlayacağınız işin platform kısmına çokça önem verilmiş durumda ve bu sistem çoğu zaman işlese de bazı zamanlarda asabınızı yerle bir edecek kadar aksamakta. Ne var ki ben buna da çok bozulmadım. Yıllardır oyun oynadığım için yetenekliyim demiyorum fakat artık çoğu oyunda hiçbir yerde takılmadan ilerleyebiliyorum. Bu oyunda ise beş metrelik boşluğu aşacağım diye 28 kez öldüm. Düştüm düştüm öldüm ve hatta bu sırada sinirden konsolu kapattım. Garip bir zevk aldım bundan çünkü eskiden oyunlar böyleydi. Yeniden deneme şansımız da pek yoktu ve birkaç denemeden sonra bölümün başına dönmemiz bile gerekebiliyordu. Platform mekaniğinin biraz yarım yamalak çalışıyor olması sinirinizi bozabilir ama yılmayın; geçemediğiniz yerleri mutlaka bir şekilde geçebiliyorsunuz.

İşin dövüş kısmı ise daha kolay. Başta biraz zor, ama sonrası çocuk oyuncağı. Sistem monitörümüz maalesef çok güçlü değil fakat elindeki silahı kullanmayı iyi biliyor. Sadece tek tuşa basarak birçok saldırıyı birleştirebiliyor mesela. (Hiçbir oyunda bunu gördüğünüzü sanmıyorum...) Yetmezse bir başka tuşu da aralara serpiştirerek daha da güçlü kombolar yapabiliyor. (Bunu da görmedik.) Peki ya saldırı tuşlarına basılı tutarak daha da güçlü bir saldırı yapabildiğimizi söylesem? Eminim şu an nutkunuz tutuldu...

TRON: Evolution hiçbir yenilik getirmiyor oyun dünyasına ve sadece var olandan faydalanıyor. Peki bunu başka oyunlar yapmıyor mu? Elbette yapıyor ve onları severek oynuyoruz. Eh, TRON: Evolution’ı da bu yönden sevmememiz için bir neden yok. Hatta monotonluğu azaltmak için oyuna bir upgrade ve disk gücü sistemi de eklenmiş.

Aklını karıştırırım!

Bir programa bellek eklenmez ama Grid’deki sistem monitörüne eklenebiliyor ve buna dilerseniz “upgrade” de diyebiliriz şu an. Kahramanımız virüslerin hakkından geldikçe tecrübe puanı kazanıyor ve seviye atladığında 2 MB belleğe kavuşuyor. Yeni bir güç almanın bedeli genellikle 4 MB’tan başladığı için, size tavsiyem biraz bellek biriktirmeniz. Özellikle 8 MB ve fazlasını isteyen güçler hayli kaliteli. Ben önce sağlık ve enerji puanımı artırdım ve ardından disk güçlerine yoğunlaştım. Bellek miktarını hangi alanda kullandığınıza dikkat edin çünkü oyunun sonunda hala bir ton kapalı özellik kalıyor. Bunun nedeni de oyunun sizi online oyunlara yöneltiyor olması. Online oyunlardaki tüm hareketleriniz de size tecrübe puanı kazandırmakta ve eğer bu yöne saparsanız, oyunun ortasında karakterinize çok sağlam güçlendirmeler getirebilirsiniz.

Kazandığınız belleği harcayabileceğiniz bir bölge de disk güçleri. Toplamda dört farklı disk gücü var ve yeri geldiğinde bunları kullanmak zorunda kalıyorsunuz yoksa düşmanlarınızı öldürmeniz pek mümkün olmuyor. Bazı düşman tipleri, bazı güçlerinize karşı zayıf olduğu için onlarla karşılaştığınızda disk gücünüzü de kullanmalısınız. Mesela bir düşman patlayıcılardan etkilenirken, bir diğeri ancak yavaşlatıldığında güçsüz kalıyor.

Öncelikle Heavy Disc’e kavuşuyorsunuz. Bu diskin özellikle etkili olduğu bir düşman tipi var ama onun dışındakilere karşı da hiç fena sayılmaz. Ardından Bomb Disc envanterinize ekleniyor. Özellikle kalkanlı düşmanlara ve kalabalık düşman gruplarına karşı etkili olan bu diskten hiç hasar almayan düşmanlar da çıkabiliyor; dikkatli olmalısınız. Stasis Disc’i elde ettiğiniz anda her türlü düşmanı yavaşlatabildiğinizi göreceksiniz ama heyecanlanmayın; Stasis Disc o kadar da kullanışlı değil. Sadece bir düşman tipinde mutlaka kullanmanız gerekiyor, onun dışında pek kullanmazsınız. Oyunun sonlarına doğru kazandığınız Corruption Disc gücü ise düşmanlarınızın silahlarını bir süre etkisiz hale getiriyor. Bu diskin de özellikle etkili olduğu bir düşman tipi var ve o düşman tipi gerçekten tehlikeli. Tüm disk kullanımı disk enerjisi istediği için bu güçleri dilediğiniz an kullanamıyorsunuz. Zaten disk enerjiniz de birkaç kullanımlık. Sadece gerçekten ihtiyacınız olduğunda başvurmalısınız bu disklere.

Bisiklet

PS Move kontrol cihazlarıyla da kontrol edilebilen motosikletlere oyunun birkaç yerinde binmek zorunda kalıyoruz. Zorunda diyorum çünkü bu motosikleti kullanmak hiç de zevkli değil. Basıyorsunuz gaza, basıyorsunuz frene, birkaç uyduruk engeli aşıp çıkışa ulaşıyorsunuz ancak.

Tank kısmı daha eğlenceli ve o konuda detaylı bilgiyi de bir kutuda belirttim. Tanklara bindiğinizde zaman zaman, öldürmek için bir ton uğraştığınız adamları da ezebiliyorsunuz ki bunu mutlaka yapın.

Tüm bunların ötesinde bir de multiplayer olayı var. Aslında oyuna gayet iyi yedirilmiş multiplayer oyun kısmı. Öyle ki, senaryoyu oynarken dilediğiniz an bir multiplayer maçına katılabiliyor ve ardından senaryoya, kaldığınız yerden devam edebiliyorsunuz.



Deathmatch, Team Deathmatch, King of the Hill ve Capture the Flag modlarını seçerek 9 oyuncuyla kapışabiliyorsunuz. Oyunda maalesef sadece dört tane harita var ama bunlardan iki tanesi gayet geniş olduğu için kolay kolay sıkmıyor. Geniş haritalarda araç kullanımı da serbest ve aylak aylak dolanan bir oyuncuyu tankla patlatmanın zevki bambaşka. Yine de multiplayer oyunları çok sevdiğimi söyleyemeyeceğim çünkü ne yaparsanız yapın, tekrardan kaçamıyorsunuz –ki oyun maalesef bu kadar tekrarı kaldıracak kadar zevkli değil.

Bu oyunu kötüleyenlere pek kulak asmamanızı tavsiye ediyorum çünkü görsel açıdan olsun, dünyasıyla olsun, çoğu oyundan farklı bir yerde. TRON filmlerine sempatiniz varsa, bu farklılık daha da ileriye gidebilir hatta. Oyun kıtlığı olan şu günlerde deneyebileceğiniz bir yapım. Pişman olup kendinizi ve evinizi ateşe vereceğinizi sanmıyorum. Sonuçta öyle ya da böyle zaman geçiyor...

Oyunu indirmek için;
Tron: Evolution PC (Full / Tek Link)